- dowod
- кір. доваддовод
Беларуска (лацінка)-рускі слоўнік і слоўнік беларускай кірыліцы.
dowod
Смотреть что такое "dowod" в других словарях:
dowód — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. dowódwodu, Mc. dowódwodzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzecz, sytuacja, wydarzenie świadczące o czymś, wskazujące na coś; potwierdzenie; uzasadnienie, świadectwo, oznaka :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
dowód osobisty — {{/stl 13}}{{stl 7}} dokument potwierdzający tożsamość właściciela, zawierający dane osobowe, rysopis, zdjęcie, adnotacje urzędowe o zameldowaniu, zatrudnieniu itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgłosić na policję zgubienie dowodu osobistego. Okazać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
apagogiczny — ∆ log. Dowód apagogiczny «pośredni dowód twierdzenia oparty na udowodnionej fałszywości twierdzenia przeciwnego; dowód nie wprost» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dokument — m IV, D. u, Ms. dokumentncie; lm M. y 1. «pismo urzędowe, akt spisany w celu stwierdzenia jakiejś okoliczności, np. nadania czegoś, zawarcia umowy o coś, zobowiązania do czegoś itp.» Dokument notarialny. Dokument erekcyjny szpitala. 2. «dowód,… … Słownik języka polskiego
tożsamość — ż V, DCMs. tożsamośćści, blm «bycie tym samym; identyczność» Tożsamość cech. Sprawdzić tożsamość osób. Udowodnić swoją tożsamość. ∆ Dowód tożsamości «dokument stwierdzający tożsamość danej osoby, np. paszport, dowód osobisty» ∆ Tymczasowe… … Słownik języka polskiego
dokument — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dokumentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} każdy przedmiot (akt prawny, pismo, protokół zeznań, rzecz itp.), który może być wykorzys tany jako… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
legitymować — ndk IV, legitymowaćmuję, legitymowaćmujesz, legitymowaćmuj, legitymowaćował, legitymowaćowany 1. «sprawdzać urzędowo czyjś dowód osobisty, legitymację lub inny dokument w celu stwierdzenia tożsamości lub odpowiednich uprawnień» Policjant… … Słownik języka polskiego
obciążyć — dk VIb, obciążyćżę, obciążyćżysz, obciążyćciąż, obciążyćżył, obciążyćżony obciążać ndk I, obciążyćam, obciążyćasz, obciążyćają, obciążyćaj, obciążyćał, obciążyćany 1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim,… … Słownik języka polskiego
poprzeć — dk XI, poprzećprę, poprzećprzesz, poprzećprzyj, poprzećparł, poprzećparty, poprzećparłszy popierać ndk I, poprzećam, poprzećasz, poprzećają, poprzećaj, poprzećał, poprzećany 1. «pomóc komuś w działaniu; przyczynić się do rozwoju, realizacji… … Słownik języka polskiego
wprost — 1. «prosto, w prostej linii od jakiegoś punktu, od kogoś, nie na ukos» Patrzeć wprost przed siebie. Pędził wprost na rów. ∆ mat. Wprost proporcjonalny «o wielkościach (np. o masie, prędkości): pozostający w takim stosunku do drugiej wielkości, że … Słownik języka polskiego
